باورم نمیشود که مرا خواسته ای..
ای تمام (خواسته هایم).
پی نوشت:سفر کربلا
چند وقتیست که خوره ی جانم شده است..
تو مرا همیشه خواسته ای..
من چطور..؟
فلسفه ی زیارتت انجا به روی صحنه میرود که عباس بدون دست هم به فکر بیرون کشیدن تیر از دیده اش با زانوهایش شده..
تا به تمنای زیارتت ندای جان دهد..
تا به تمنای زیارتت ندای جان دهد..
حالا میفهمم حلاوت زیارتت راکه چگونه نبیه سرزمین بلا را به قدمگاهت میرساند..
